Λατρεία - Διακονήματα
Οἱ Μοναχές στήν καθημερινή λατρευτική ζωή καί διακονία, ἀναλώνονται ὡς καιομένη λαμπάδα γιά τόν Θεό καί τόν πλησίον· «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεό σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου ... καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». Ὁ γλυκύς καρπός αὐτοῦ τοῦ συνεχοῦς καί μεγάλου κόπου εἶναι ἡ ἐσωτερική γαλήνη καί ἀνάπαυση.
Τό διακόνημα στήν ζωή τοῦ Μοναχοῦ δέν εἶναι ἁπλά ἕνα βιοποριστικό μέσο, ἀλλά συνέχεια τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ· εἶναι δοξολογία καί αἴνεση πρός τόν Νυμφίο Χριστό. Μέσα ἀπό τήν καθημερινή ἐργασία καί συνεργασία, ὁ Μοναχός βιώνει τήν ἔμπρακτη ἀγάπη πρός τόν πλησίον, καλλιεργεῖ τήν ὑπομονή, ἀσκεῖ τήν σιωπή, ἐργάζεται τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί ἐξελίσσεται πνευματικά και δημιουργεί.
Ἡ φιλοξενία πολυπληθῶν προσκυνητῶν εἶναι ἀπό τίς πρῶτες διακονίες ἀγάπης καί προσφορᾶς στήν Μονή. Οἱ συνάνθρωποί μας εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, καί στά πρόσωπά τους ὑπηρετεῖται Αὐτός ὁ Κύριός μας.
Ἐξάλλου, ἀδελφές ἀσχολοῦνται μέ τήν ἁγιογραφία, τήν ὑφαντική σέ χειροκί¬νητους ἀργαλειούς, τό χρυσοκέντημα (ἄμφια, ἐκκλησιαστικά εἴδη κ.ἄ.), ἐνῶ στό ἱεροραφεῖο ὁλοκληρώνονται τά ἀριστουργήματα αὐτά τῆς τέχνης. Ἡ διατήρηση καί διάσωση τῆς παραδόσεως μέσ’ἀπό τήν τέχνη εἶναι ἔργο ζωῆς στά ἱερά Κοινόβια.
Τέλος, μέ τήν καλλιέργεια τοῦ κήπου, καλύπτονται βασικές ἀνάγκες τῆς ἀδελφότητος καί τῆς φιλοξενίας με σεβασμό πρός τό περιβάλλον, αύτό το δώρο τοῦ Θεοῦ πρός τον άνθρωπο, τοῦ Δημιουργοῦ πρός το πλάσμα Του.